έχοντας καπνίσει αρκετά από τα «παιδιά» του Pete Johnson
δεν μπορώ να πω, πως ανήκω στο fan club
όσες φορές κι αν τα δοκίμασα, δε μου έκαναν «κλικ»
όχι, δε μου άρεσαν, δεν τα βρήκα «νόστιμα», αλλά μάλλον «μέτρια»
σε σχέση με αρκετά άλλα, που έχω σε «εκτίμηση»
από τις καραβιές non που έχω καπνίσει
τα τελευταία τρία χρόνια, βρήκα και κάπνισα μπόλικα
από όλες σχεδόν τις «σειρές» της brand
seleccion de cazador, havana vi, el triunfador, fausto ft, ambos mundos
la casita criolla, la riqueza, cabaiguan, cojonu από διάφορες χρονιές
και κάποια reserva, όπως J21 και SW
πέρα από λιγοστές εξαιρέσεις
(μου άρεσαν ιδιαίτερα τα havana vi nobles, και η reserva sw)
τα υπόλοιπα κινήθηκαν σε μετρίως μέτριες τροχιές
το κύριο τους «ψεγάδι», βρίσκω πως είναι η «πρώτη ύλη» τους
καπνά φλατ, δίχως βάθος και ιδιαίτερη αρωματική προσωπικότητα
καπνίζοντας άλλα δύο από τη σειρά, ένα καινούργιο κι ένα παλαιότερο
είπα να γράψω δυο λόγια, ανακεφαλαιώνοντας αυτή την καπνιστική εμπειρία
Tatuaje Cojonu 2012 Sumatra (6 1/2 X 52)
εντυπωσιακό box pressed, καπνά όλα νικαράγουας, τιμή 11 euros
το πούρο παράγεται στο γνωστό εργοστάσιο My Father
το tatuaje cojonu έκανε ντεμπούτο το 2003
κι από εκεί και πέρα, συνεχίζει να κυκλοφορεί
σε περιορισμένες «ειδικές» εκδόσεις, κάθε 3 χρόνια περίπου
αυτή, είναι η τελευταία έκδοση του 2012
(κυκλοφορεί και με wrapper connecticut broadleaf αλλά και habano)
η μυρωδιά από το πόδι και το prelight είναι γλυκιά
με ξερά χόρτα (σανό) και λοιπές rustic, το γνωστό «barnyard»
το cojonu σουμάτρα, ξεκινά με γρασίδι και πιπέρια
το προφίλ είναι ξηρό, και ακριβώς μια τέτοια αίσθηση
επικαλύπτει τον ουρανίσκο, τουλάχιστον μέχρι τη μέση
εκεί, κάπως πάει να αλλάξει το πράγμα
με κάποιες ασθενικές αναλαμπές κακάο και ελάχιστου δέρματος
κι αυτή είναι η κάβα του, έτσι συνεχίζει
καμιά ανατροπή, νοστιμάδα ή διαφορετική νότα, μέχρι το τέλος
μια διαρκής, έντονη και απωθητική ξυλώδης αίσθηση, καλύπτει τα πάντα
μαζί με την πανταχού παρούσα «σταυλίλα» που κάθεται στην επίγευση
σαν κακός μπάστακας
μόνο στο τέλος, εκεί στα τελευταία τρία εκατοστά, το cojonu «κλωτσάει»
βρίσκοντας κάποιο αρωματικό βάθος κι αποκτώντας «ταυτότητα»
ίσα-ίσα για να σου θυμίσει, ότι καπνίζεις «πούρο»
αλλά είναι αργά πλέον, το πουλί έχει πετάξει…
άσχετο, αλλά ήταν το νούμερο 9 στο φετινό τοπ 25 του CA
Tatuaje Seleccion de Cazador Unicos (6 1/8 X 52)
ένα torpedo με τιμή 10 euros
wrapper habano ecuador, binder nicaragua, filler nicaragua
η μύτη στα προκαταρκτικά, δε συναντά (ευχάριστες) εκπλήξεις
είναι εκεί όλα, οι γνωστές και καθόλου εξαιρετέες νότες barnyard
(αναρωτιέμαι, πώς θα μυρίζουν οι τίγκα στα δέματα καπναποθήκες…)
το πρώτο τρίτο ξεκινάει με μια σχετικά ομαλή γεύση κέδρου
για να ενταχθούν γρήγορα στην παλέτα, πιπέρια και λίγο πικρό κακάο
το πιπέρι, πρέπει να είναι καγιέν, γιατί καίει αρκετά τη γλώσσα
η αίσθηση του καπνού είναι γλυκιά και κρεμμώδης
αλλά επίπεδη και εξαντλητικά μονότονη
μια όμορφη γλυκόπικρη και ευπρόσδεκτη νότα μόκας
πάει να γυρίσει το κόλπο, μαζί με κάποια ισχνά δέρματα
αλλά κρατάνε για λίγο και τα δύο
κι όλα, τα καλύπτει (ξανά), αυτή η παντοδύναμη, έντονη υφή κέδρου
κι αυτό είν’ όλο…
...................................................................................................
με λίγα λόγια, μια απ’ τα ίδια
που δεν αλλάζει, τουναντίον ενισχύει, τη συνολική μου αποτίμηση
γι αυτά τα ομολογουμένως υπερτιμημένα, τολμώ να πω, βαρετά
δημιουργήματα του νεαρού αμερικάνου ροκαμπιλά
κι ο don pepin, χάνει πόντους
αναλωμένος σε μια προσπάθεια ατελέσφορη δημιουργικά
τώρα, το αν πουλάει στο αμέρικα, είναι άλλο θέμα
μπορεί να παίρνει γαλόνια από τα μάρκετς
αλλά τα πούρα αυτά, είναι επιεικώς, χαμηλού βεληνεκούς
μετρίως μέτρια δηλαδή…
είπα και ελάλησα, και αμαρτίαν ουκ έχω…
(έχω κρατήσει σημειώσεις για τουλάχιστον άλλα 20 πούρα της brand
αλλά είναι βαρετές...)
St James Park γειτονια
αυτοί που μένουν, σταθεροί & ήσυχοι...