Δημοσίευσηαπό Νίκος » Πέμ Απρ 15, 2010 3:01 pm
Ουζάκι, έτσι κι έτσι. Ναι μεν εθνικό ποτό Νο 2, αλλά πολύ φου-τουριστικό.
Μερκελοκατάσταση. Ούτζο σερβιρισμένο σε κέρατο.
Τσιπουράκι με άνευ γλυκάνισο (μου 'ρχεται ο Μπαμπουινιώτης) και τα παρεμφερή θεσπέσια και εντόπια όπως τσικουδιά, ρακί, όπως θέτε πείτε και πιέτε τα.
Γιά μεσημεροαπογευματινές απολαύσεις. Μετά μεζέδων. Ελαφριών. Οχι παστουρμάδες και σουτζούκια με δυό άκρες. Λυπηθείτε τους οικείους σας.
Ντοματούλα, γιαλιστερές (ψητές με λίγο ελαιολαδάκι, δυό σταγόνες λεμονάκι και μισό φυλλαράκι μαϊντανό, ποιός δοκίμασε και δεν του άρεσε; ) δε θες και πολλά το καλοκαίρι. Εχει βέβαια και ωραίους αστακούς. Χωρίς μακαρονάδα, μπίττε. Θα πάτε και για μπάνιο. Στο μπιτς.
Καμμία σχέση με τα μπιτς μπόις, βεβαίως-βεβαίως.
Και θα πρέπει να ρουφάτε τις μπάκες μη ξεχειλίζουν από τα vilebrequin. Αλλιώς speedo. Αθλητικό. Πιό ωραίο στο μάτι.
Τις βραδινές ώρες, δροσιστικά σκευάσματα. Λογκ ντριγκς, κόκτέιλς, μαργαρίτας, χάι μπολς, σκληρά με πάγο ή σε κατεψυγμένα σφηνάκια.
Γλυκά, πικρά, ξινά, αλμυρά, ό,τι τραβάει η ψιχούλα του καθενός.
Και μην ξεχνάτε, έχουν πολλές kcal.
Το πούρο; Δροσερό να 'ναι. Μεγάλο ριγκ δηλαδή. Και αλαφρύ. Προτιμάω εγώ. Αφήστε τα μπολιβαρ για το τζάκι.
Γέρο Βοριά αρμένιζε και Νότο παλικάρι
!!!
