Μεσημεριανό on the road ,με μια χορηγία του ηγουμένου Τακιου του Σεβαστού, μια petit corona όχι και τοσο petit, αφού η μέση της ήταν σίγουρα στα 43 μπορεί και 44, εξηκοστατεταρτα της ιντσας.

Σώμα μαυρισμένο λαδιαρικο, καυλερο, από γνωστή 50αρα αποικία του σωτηριου έτους 2013.
Καφέδες και Ονδούρα πλευρά, και καμία εβδομηνταρια χιλιόμετρα στο πλάνο, μια χαρά θα περάσω.
Τρυπάω και το καλό πράμα από την αρχή φαίνεται, έρχεται μια καμένη καραμέλα με γλυκόπικρη υφή στο κρύο, μια βοτανική νότα, και γαλα παχύ.
Κενταω στην παραλία του Ηρακλείου κοντά στο γήπεδο του ΟΦΗ, και μια θάλασσα από τις κρυφές γεύσεις με πλημμυρίζει.
Καραμέλα καμένη, σκόνη κακάο, και καλό ποιοτικό πικραμύγδαλο παίζουν μπάλα δυνατά.
Στην επίθεση βγαίνει η καραμέλα που γρήγορα γίνεται γάλακτος, ενώ την άμυνα κρατάει μια σοκολάτα υγείας 80% κακάο.
Που και που βγαίνουν σέντρες από κρέμες, μπαχαρια και πιπερακια ανατολίτικα.
Στο β ημίχρονο κατσικονονται στο κέντρο κάτι βαρβατοι καφέδες, με μια πρέζα πιπέρι, και γαλατακι,
Εξτρέμ ενας τόνος δεντρολίβανο, και βασιλικός.... Άντε γεια η νεαρά, με πάει αδιάβατο στον προορισμό μου.
Λίγο πριν σβήσω το νοικιαρικο κάνει τσα ,σχεδόν οφ σαϊντ, και μια κρεμ μπρουλε, και λήγει το ματσάκι με ένα εύκολο 4_0.
Τα πάντα όλα σε μια μινιατούρα,
Τακαρε για άλλη μια φορά σε ευχαριστώ!
Σε 5 χρόνια πως θα είναι αυτό το θαύμα άραγε....